SEBEBİM OLUR

SEBEBİM OLUR

Birkaç duble her zamankinden…

Belki biraz fazla işte, bir de yolluk,

Oturmadan direksiyona,

Kalem ile cilalasak ne olur?

Eve kadar yirmi kilometre az değil,

O yolluk sebebim olur.

Yalnızlık, çökmüşlük, boşluk hissi.

Terk edilmişliğin psikolojisi.

Loş  odada boş bir masa,

Yok boş değil üzerinde telefon.

Aklında yan konsolun çekmecesi.

İçindeki altı patlar, doldurmuştu kendisi.

Çalmazsa telefon bir müddet ne olur?

Ya da kapının zili, sebebim olur.

Dar sokağın merdivenli bitişi,

Bahçe duvarından sarkan sümbüller,

Hafif bir bahar esintisi.

Gözlerimi kapatıp içime çeksem,

Bir nefeste bu güzelliği ne olur?

Ters bir adım, tökezledim, düştüm.

Gözümü açamadan sebebim olur.

Nefes aldığımız parkımızda iş makineleri

Bıraksak sökecekler şehrin ciğerini

Genç yaşlı gitgide gür çıkarken sesi

Çevik kuvvet yaklaşıyor endişesi

Ya hücum ederse halkın üzerine

Tomasıyla, gazıyla, plastik mermisiyle

En önde karşılayanlardansak biz ne olur

O ağaçlar, çimen, çiçek sebebim olur

Bağış bekleyen hasta ve umutsuz çocuk,

Gözleri görmeyen güzeller güzeli bir kız,

Belki de yanmış yok olmuş bir yüz.

Gülümsüyor bak aldığı ameliyat haberine.

Benim parçalarımsa bekledikleri ne olur?

Onlarda yaşarım işte ne güzel sebebim olur.

Tahir ÖZCAN       Temmuz  2015