CAHİL

En derin denizlerde ışıksız kalmaktır cehalet.
Söz bilmeden, sükut zamanı bağırarak avaz avaz.
Kalbinden geçeni değil, ağzına geleni söylemektir.

O kadar bilinçsiz, o kadar eksik ki
İleri yol alan bir gemide ters oturmuş seyretmektedir.
Uzaklaştıkça ardında kalan, ufukta kaybolanlar için,
Ürkmekte geride bıraktıklarını kaybettiği için.

Mutsuz, endişeli, telaşlı geçmişe öykünerek.
Çoğu kez samimi istikbalinden ürkmektedir.
Aklı hep ileri giden gemiyi geri çevirmektedir.

İhaneti bile beş para etmez cahilin.
Yıkmaya çalışırken medeniyetin merdivenlerini,
Millete hizmet ettiğini zanneder.
İşte batılı yıkıyorum, size hakkı vaat ediyorum der.

Oysa kör şeytan tek hizmet ettiği.
Kötü ruhun, karanlığın ta kendisi her şeyini teslim ettiği.
Dünya değil gerçek yeri, hak ettiği yeryüzünün çekirdeği.

Bakmayın siz onun bıyık altından gülümsediğine.
Aklında unutamadığı korkularını gizlemek var.
Bakmayın değme hatiplere taş çıkartan nutuklarına.
Karanlığında yalnız başına, yanında sadece yalanları var.

Tramvay dediği demokrasiden bir an evvel inmek ister.
Yaşadığı zifiri karanlığa el yordamıyla umarsız alışmak ister.
Bu dünyada rüyalarını süsleyenlere, öteki dünyada kavuşmak ister.

Tahir ÖZCAN Eylül 2015