ANA
Tohum olarak düştüğün toprak
Bir filiz çıkardı ağlayarak ,ağlatarak
İçindeyken canıyla ortak
Dışarıda kanıyla besledi ,altını temizledi
Gözünden sakındı hastalanmandan korkarak
İlk sevgili oldu ,ilk arkadaş
Boyu boyunu geçene dek yoldaş
Ömür boyu sırdaş oldu
Zorluklarda paydaş ,dertlerin ona uğraş oldu
Bir gün toprağa düştüğünde akıtacağın gözyaşını,
Başını kucağına koy ve şimdi akıt
Sarıl ,doya doya öp kokla
Anacım de ,aşkım de,canım de
Bu gün değil üçyüzaltmışbeş gün
Gerçek ve koşulsuz sevenin var senin de.
12-05-2013 Tahir ÖZCAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder